10e53 g.m.

10e43 g.m.

Edo Beethoven gant eil luskad e seizhvet siñfonienn —allegretto— hogen ne gleve-hi mui ar sonerezh gant trouz an dour a strinke, klouar ha hoalus, war veg he bizied. Treiñ ar c’hog a reas war an tomm un disterig c’hoazh, ha mont er gibell, sarr he daoulagad ganti. Un devezh skuizhus e oa bet, ur wezh c’hoazh, ha mall a oa warni mont da ved ar c’housk. Redek a rae an dour war he dremm, a-hed he choug hag he c’hein, aezhenn o sevel tamm-ha-tamm er sal-dour re enk ha digempenn. N’he doa ket amzer d’ober war-dro an ti e gwirionez. N’he doa amzer evit hogos netra. Peurc’hlebiañ a reas he blev gwennaet. Ne glevas ket dornell an nor-dal o wigourat

10e45 g.m

Stlabez a oa en ti, levrioù war an daol, un urzhiataer damzigor war ar gourvez-vank, goloioù-lizher diroget ha lizhiri chomet dilenn, un asied ha loaioù lous war an daol-izel, e mesk teuliadoù ha tasadoù kafe aet yen pell a oa. Serriñ a reas-eñ an nor didrouz, prennañ, ha mont-tre e mesk an direnk. Ur bladenn a oa el lenner, hag ul laz-seniñ o vont gant e don. Mozart, sur a-walc’h, an doare traoù a vez selouet da dreveziñ bezañ desket. Ma, ne oa ket ur strollad soft-rock brein, d’an nebeutañ ; Hotel California, ma revr. War enaou e oa ar gouloù e pep-lec’h. Mont a reas goustadik ha didrouz betek ar gambr. Prop a-walc’h e seblante pep-tra bezañ aze, pleget mat al liñserioù ha renket an dilhad. Un dilhad-noz pleget a oa war ar c’holc’hed, o c’hortoz bezañ gwisket goude ar strinkadenn emichañs. Netra gwall zedennus. Ne oa roud ebet eus ur gwaz en ti.

10e46 g.m

Soavon a oa ganti leizh he blev, ur c’hwezh dous, evel ur goavenn-frouezh. Naon he doa. Ket naon da vat marteze. Ur c’hoant. C’hoant gwastilli. Marteze e chome un tamm tartezenn avaloù er yenerezh. E lakaat a rafe da dommañ, ha ledañ skorn-vanilhez warnañ. Netra gwelloc’h evit he lakaat da vousc’hoazhin. Gant ur c’hlak! trouzus e tivontas ar voutailhad soavon-korf. Ne oa ket kerkoulz ar c’hwezh gant hemañ, met ne rae forzh. A feur ma walc’he he c’horf e walc’he he spered. Re a draoù a oa ennañ, re a draoù lous ha teñval, re a c’houlennoù, re a dud kavet ganto respontoù fall. Sodien, emezo, loened gouez, eme lod all, boued ar groug, lod all c’hoazh. Ma vije bet eus ar boan a varv c’hoazh e vefe bet laouen tud zo. Hi avat a wele ur miltamm e kement den, diaes pe ziaesoc’h an diskoulm anezhañ. N’helled ket kemer un tamm da varn ar skeudenn a-bezh, ledentaladañ an dud. Ne oa ket deuet da vezañ bredvezegez evit barn. Diaes e c’helle bezañ koulskoude, bevañ bemdez gant kudennoù ar re all, gant o bed distumet pe zistum penn-da-benn ha— He dremm a riñsas trumm ha digeriñ he daoulagad. Un trouz he doa klevet ? Redek a rae an dour war he bruched, a save buan gant he anal ha talm herr he c’halon bremañ.

10e47 g.m

Wagner, marteze, a soñjas, re nerzhus e oa ar sonerezh evit Mozart, a-benn ar fin. Ne rae forzh, e gwirionez. Dastum a reas ul levr war an daol, D. L. Dobbert,  Halting the Sexual Predators Among Us: Preventing Attack, Rape, and Lust Homicide. Ne oa ket ur mailh war ar saozneg, met ne oa ket diaes kompren an dodenn. Mousc’hoarzhin a reas. Ne rafe an nimezell hunvreoù brav fenoz, gant seurt lennadennoù. En e lec’h e adlakaas al levr. E bouez a daolas war ar gourvez-vank ha digeriñ an urzhiataer-hezoug. Ne oa ger-tremen ebet, tut-tut-tut, ne oa ket fur, dimezell. Petra a c’hoarveze gant an nimezelled ne oant ket fur ? Sellet a reas eus ar posteloù diwezhañ. Mallus e oa unan. Aet e oa unan eus ar glañvien diwar-wel, war a seblante. Unan dañjerus, ouzhpenn-se. Tut-tut-tut, ne oa ket bet graet mat o labour gant tud zo. Peseurt kleñved a oa gantañ ? Ne oa ket bet skrivet er gemennadenn. Sur a-walc’h e oa e deuliad e lec’h bennak er stlabez. Tut-tut-tut, penaos adkavout an traoù ma ne vezont ket renket, dimezell ?

10e48 g.m

Ne gleve netra ken, ha ne grede ket lazhañ an dour, aon ganti ma vefe un dra bennak da vezañ klevet. Gant he dorn e flouras pleksiglas ar werenneg a oa a-hed ar gibell, da dennañ ar vurez diwarnañ. N’he sikourfe ket da glevet, hag evel ma kuzhe he c’horf d’an diavaez e kuzhe ar sal-dour dezhi. Soñjal a reas buan. Prennet e oa bet an nor ganti en ur zont-tre. Sur. Sur-mat. Pe get ? N’ouie mui. Seurt jestroù ken boutin ken ma vezont disoñjet ; ha ken pouezus koulskoude. Ne oa ket aonik, pell alese, ha ne oa ket o vevañ en ul lodenn dirapar eus kêr, met piv a ouie ? Soñjal a reas c’hoazh. Ne oa netra er sal dour dezhi d’en em zifenn. Ne oa netra en ti a-bezh, e gwirionez. Biskoazh ne oa bet plac’h an armoù. Piv a c’hellfe bezañ deuet-tre ?  Gouzout a rae mat dre he labour e vefe an dud tost a vefe feulz an eil gant egile peurvuiañ. An arall, an estrañjour dañjerus ne oa nemet un direizhder er stadennoù, stultenn an tu-dehou pellañ. Met ne oa den tost dezhi. Dorioù he doa sarret tamm-ha-tamm (hag hini he ranndi ? Daoust ha prennet e oa bet ?), ha kaset maez eus he buhez darn vuiañ ar re he doa anavezet. N’he doa ket amzer. Re a labour he doa, re a draoù da ober a oa pouezusoc’h eget bezañ eürus, evit ar mare. Penaos tennañ splet eus an amzer-vak pa c’helle sikour lod all dre labourat ? Perak e telfe hi tremen dreist hag a-raok ar re a c’helle sikour ? Troc’hañ berr a reas he soñjoù. Petra ober bremañ ? Redek a rae an dour warni c’hoazh, ha daoust d’ar wrez edo o krenañ.

10e49 g.m

Tostaat a reas eus ar sal dour, sachet gant trouz an dour o strinkañ ha frond an aezhenn domm. Diwall mat a rae na vale war al levrioù hag ar seier a oa war al leur, ar c’helaouennoù, ul lenner mp3. Ur souezhadenn a felle dezhañ bezañ. Mousc’hoarzhin a reas adarre. Daoust ha plijout a rae ar souezhadennoù dezhi ? “Surprise, motherfucker !”, ah, Dexter… Aet e oa an heuliad da fall e-kerzh ar bloavezhioù diwezhañ. Daoust ha klañv e oa eñ, doktor ? Daoust ha klañv e oa bred an holl vuntrerien, pa ‘z eo bet doare pennañ mab-den da vont gant o c’hudennoù ? Dasout ha klañv eo an deneliezh ? Ma ‘z eus bet eus un deneliezh. Den n’eo lies, doktor, war-bouez ar skizofreneg. Met ho micher eo.

10e50 g.m

Ne oa ke he hezoug ganti, na war vord ar gwalc’heris nag e sakod ar bragoù du a oa war ur gador nepell. Chomet e oa war an daol. Er-maez. Da c’hervel piv forzh penaos ? An archerien ? Peogwir he doa klevet un trouz, marteze ? Perak e oa o krenañ en he strinkadenn evit netra ? Netra. Sur a walc’h. He blev a riñsas ar buanañ ar gwellañ, ha troc’hañ trumm an dour. Didrouz. Ne oa na red avel na planchod da wigouriñ en ti. Ha ne gleve netra ouzhpenn. Hunanadiñ a reas. O vont gant ar filiped e oa, a dra sur. Na fentus. Re a wask warni, emichañs. Ret a boanioù. Stegn e oa he divskoazh evel funioù-dir ur vag. Ur serviedenn a lakaas warno ha tro d’he c’horf. Don ec’h analas ur wezh c’hoazh, ha dianalat pell. Sioulaat a rae tamm ha tamm, troet he c’hein ganti ouzh an nor damzigor. Ne oa netra er-maez. Ne oa den. N’he doa ket aon da gaout.

10e51 g.m

Ur sell a daolas dre ar faout gouloù. Ur serviedenn roz. Evel just. Pellaat a reas, kuit dezhi da dreiñ trumm ha d’e welet. Re abred e oa. Ne vefe ket ur souezhadenn ken m’he gwelfe a-raok dezhañ bezañ divizet. Aotreet. Ne vije ket fentus, neketa ? Pouezus e oa ar fent. Ur fentigell a anaveze: Petra zo hir, kalet, ha leun a wad ? Pennoù-bazh paotred Mari-Robin ! C’hac’hac’hac’ha ! Ne oa ket ken farsus ha lod all, met ne zalc’he ket soñj eus ar re a veze kontet dezhañ. Lod ne c’hoarzhent ket. Ne oa fent ebet ganto. E veilhoù-dorn a stardas. C’hoarzhin a rafe, hi. Un taol troad a skoas gant dor ar sal-dour. Souezhadenn, doktor.

10e52 g.m

Yudal a reas ha souzañ betek ar werenneg. Un den. Ur gwaz. Daoust hag anavezout a rae anezhañ ? En he sal-dour e oa. Piv ? Penaos ? Perak ? Sellet a reas en-dro dezhi, da glask un dra bennak. Forzh petra. En em zifenn.

Ur bistolenn a oa gantañ. Unan mod-kozh, gant un daboulin, c’hwec’h boled. Un draig vil, lous. Pounner. Sevel a reas anezhi hag he bukañ warni. Edo Beethoven o kregiñ gant ar Presto, trede luskad.

“Petra ‘fell deoc’h ? Piv oc’h c’hwi ?” emezi, o klask sioulaat. Ne seblante ket bezañ diwar zramm, na mezv. Tennañ a rae da unan bennak. Piv ? Ret e oa dezhi klask ampellaat e raktresoù. Forzh pe zoare raktresoù e vefe. Stardañ a reas he serviedenn.

Mousc’hoazhin a reas. “Pell zo e felle din ho kwelet en-dro, doktor.”

Ec’h anavezout a rae. Gwelet he doa bet anezhañ ur wezh dija. En ur servij all. Pehini ? Penaos e oa deuet betek amañ ?

“Ur souezhadenn a felle din ober deoc’h. Plijout a ra ar souezhadennoù deoc’h, ya ? Plijus o c’havit, ya ?”

Parañ a rae he selloù en he re. Ne oa ket dispourbellet e zaoulagad, ne seblante ket rambreal en ur bed all. Klañv e oa koulskoude. N’helle den ober seurt traoù diabeg. Fiziañs he doa e mab-den, setu perak e oa aet da bredvezeg, peogwir emañ ar mad stad orin an dud. Kement tra a c’hell distreiñ d’e orin. Kement-tra. “Perak ez eus un arm ganeoc’h ? Ur souezhadenn eo ivez ?” Goulennoù, lakaat anezhañ da gomz, arabat bezañ taer na tagus.

Sellout a reas ouzh an arm, e viz war ar bluenn anezhañ. “Ya, ya, ur souezhadenn, sellit !” Gwaskañ a reas war ar bluenn. PAW ! Bouzaret e voent o daou.

10e53 g.m.

Gervel an archerien. An ospital. Gervel unan bennak. Gwad a oa e pep-lec’h.

“Ne felle ket din ken, doktor. Ne felle ket din bezañ ma-unan.” Gwaskañ a reas war ar bluenn ur wezh ouzhpenn, ha mervel.

Soñj he doa. Diwask. Emzivad. Techet d’an emlazh. Lezet da vont tri miz a oa. Penaos en doa gallet kaout ur bistolenn ? Ha kavout anezhi ? Perak ? Diwezhatoc’h. Redek a reas da dapout he fellgomz. Digor edo hec’h urzhiataer, ar postel war ar skramm. Ur c’hlañvad a oa achapet kuit. Unan all. A-walc’h he doa bet gant unan an noz-se. Prennañ a reas an nor, ha gervel. Marv e oa, ne oa ket mall e gwirionez. Hogen piv a c’hortozfe ? Dour a oa war he dremm c’hoazh. Holen. Daeroù. Ne oa ket deuet eviti. Pe eviti hepken ? Dezhi da vezañ test ? An hini nemeti he doa e selaouet, marteze. An hini nemeti he defe soñj.

10e53, noz. Soñj he defe. Bemnoz.

Feed me (back)

Daoust ha bevañ a rez, te ivez, dre an trid
Dre ar santad, ar gor, ez kreizig, dre ar from,
Pa vez barnet, ‘soñj dit, da gorvo pe da skrid,
Pe genderc’h da awen ha pare da ezhomm,
Pa vez holl a glevez kanenn voemus an id ?
Daoust ha barc’het ‘vezez war wenojennoù kromm
Ne gasont da neblec’h mar ned eo da lec’hid
Ar spered war e yun, marnaoniet, an nozvomm
Ur vamm-Ankoù gadal, da zorn war he brennid ?
Ha mut-mik ar Muzezed en o muzoù plom
‘C’hortoz barn an arall, da vevañ, da vont kuit

Emvod

Pennoù-avel o c’hwezhañ kreñv
O barradoù diefedus
War an douar ha don en neñv
O oberoù hag o c’hoantoù

Ha komz ha komz, komzoù goullo
Dibreder pe bred en aner
Berr ar soñjoù pa vez ganto
Blaz ar c’hozh, c’hwezh louedet-kaer

Pe oad karantez an arc’hant ?
Re a dud difoutre amañ
Pa vez gwerzhet c’hoazh d’an amkant
Dazont hor yezh ken gwan bremañ

Hag an hevelep re bepred
O klask lakaat da dalvezout
O fizhoni ken digengred
O brammoù-spered didalvoud

Klevet am eus bet se ivez
Evel an holl bodet er sal
Perak c’hoazh klask gwerzhañ pa vez
Preñved e kalon an aval

Aluzen, aluzen ar paour
Setu petra a chom bremañ
Hag an teñzorioù, hag an aour ?
Mojenn Arzhur, pelec’h emañ ?

Nag haroz nag aerouant
Ne chom nemet an dud diglod
Sec’h o c’halon evel grouan
Pep hini o tifenn e lod

Betek ar re nevez zo kozh
Mirdi an hengounioù kollet
An alarc’h e ziwezhañ poz
War c’hreunvaen o fennoù kalet

Lod a fellfe dezho bodañ
An holl dud asambles, padal
E vezont-int ar re gentañ
O klemmichañ hag o krozal

Hag un nebeud re memestra
O soñjal a-raok digeriñ
O beg bras a-benn dislonkañ
Fallgeusteurenn o c’honeri

.

Me, imoret fall ? Me ? >_>

Levraoueg

Paper melen, sonioù na vezont klevet ken
Kalet evel greunvaen, don evel ar mor yen
An amzer en ec’hon e-touez al levrioù kozh
Da vouskomzoù laouen, da ganaouenn en noz
Poultrenn ar soñjoù kent ha gerioù dispredet
Ha pajennoù troet ha follennoù joget
O klask trumm en o mesk an awen, ar fulor
Didrouz, tamolodet e tommder an eñvor
Ha kreion war baper evel kan an imbourc’h
Kerdin, kouevr ar preder lezet gantañ e louc’h
Evel da vuzelloù war ma job, ma c’halon
O tarzhañ, laz-seniñ, e gensonioù eson
Kantadoù, miliadoù a vuhezioù dalc’het
An niver, an implij, ar preder disoñjet
Pe lazhet, pe foeltret pa vez dister bremañ
—n’hellan ankounac’haat da zremm— al levr-mañ
A c’halver d’an heol, d’ar gouloù pulluc’her
Eveldout d’am spered, un drouk-kelc’h kabestrer
Da wiriekaat buan lavarenn un hengoun
Da c’houzout ma oa gwir ha ma oa reizh ar c’houn
Ma oa mat da virout lod henskrivagnerien
Pa gouezh war ar paper takennoù an awen
Pa glaskan en aner ma asked er poull hesk
E skleur da zaoulagad, ar bed-holl en o mesk

Fenoz

Daoust ha distreiñ a ri fenoz ?
Daoust ha gellout a ri ? Penaos,
Pa vo bet freuzet c’hoazh ha c’hoazh
Da galon ha da groc’hen noazh ?

Distreiñ a rin pa ne vo den
Evit rebech d’ar bed bezañ
Evel ma teu, evel ma ya
El levenez hag en anken

Daoust ha chom a ri fenoz ?
Daoust ha digor e vo ar c’hloz ?
Pa vo bet beuzet adarre
Da zivjod gant an daeroù-se ?

Chom a rin-me pa ne vo mui
Da gondaoniñ hag evit barn
Pell diouzh ar fulor, an houarn
Nemet an arzoù hag ar spi

Daoust ha mont kuit a ri fenoz ?
Daoust ha kemm a ra ar boan gozh ?
Pa vo bet trec’h, ur wezh ouzhpenn
Ar ranngalon, ar yenijenn

Mont a rin kuit pa ne vo ken
Evit da c’henel ha lazhañ
Evit da azginivelañ
Ezhomm diouzhin, mabig an Den

Dit-te

Flouradennoù klouar anal ar bed e bleuñv
Dilezet ar gounnar hag he c’hrozal re greñv
Pa ne chom mui nemet eñvorenn da wennc’hoarzh,
Da vuzelloù-mouar, ar pradoù a stered
A sklêrijenn ar bed p’o farez war ar barzh;

C’hwezh ar bleunioù diwan hag ar geot troc’het
Frond ar gwez-pin, ar man ha parkad alaouret
Da vlev er gouloù-deiz, kurunenn priñsezig;
Daoust ma n’on ket rouan, na bet ganet er seiz
E rafen dit un neiz, â! kaerañ labousig;

Kanaouenn c’hlan an dour o redek tu pe du
Melezour da vouezh flour pa luskell en noz du
Ma dister a galon, ma ene reuzeudik
Ar puñs kuzh ha loudour ma veuzan en e zon
Ar poanioù hag an aon am distruj goustadik

.

Ah, ar beajoù tren, amzer evit skrivañ…

Sonerezh

Ur yezh evit an holl, an hollved emezo
Tra ma tason an notennoù, rikamanoù
E yenijenn an ilizoù, sol fa mi do
E tommder an toulloù-noz, glebor ar c’hluboù
E kambr ar stered, hini an amourouzed
En toull-barc’h serret hag en digorañ dezerzh
E richan ha kanaouenn drant al laboused
E pep-lec’h, e pep amzer, a led hag a serzh

Ur yezh evit an holl, an hollved emezi
Tra ma kan he mouezh splann em spered, em soñjoù
E yenijenn ma c’hounoù kuzh, la sol re mi
E tommder ma hunvreoù, glebor ma daeroù
E kambr ma ene, hini ma c’harantez hen
E toull-barc’h kloz ma c’halon, digorañ gouli
E diskan ar ganaouenn a glevan, hepken
E pep-lec’h, e pep amzer, pa vezan hepti

Ar bugel

Pa oa sklaer en o spered,
Pa ne oa douetañs ebet,
Pa oant sur en o fiziañs,
Digatar o c’houstiañs
E oa kaer ha nevez-flamm
Ur bed savet gant o mamm,
E oa bev ha birvidik
Ar bed savet gant Tadig

Bremañ, kresket ar bugel,
Dilezet abaoe pell
Marvailhoù ar yaouankiz
Marzhin, Arzhur ha Kêr Is,
E kavo c’hoazh koulskoude
Hunvreoù nevez bemdez,
E kavo da brederiañ
E daoulagad gwer Liza

Désir

Il faisait encore jour, pour quelques minutes. Le soleil couchant dardait ses rayons rouges sang à travers les fins rideaux de la chambre à coucher aux tons crème, imposant à la ville ses humeurs pourpres.

Si la lumière dessinait des motifs changeants sur les murs nus, lui ne les voyait pas. Il n’avait d’yeux que pour Elle. La musique s’était éteinte depuis longtemps, les lampes l’étaient tout autant. Cela faisait deux jours (déjà ?) qu’ils n’avaient pas, ou presque pas, quitté la chambre, le cocon doux de leur désespoir. Chaque minute passée ensemble, chaque caresse et chaque baiser avaient une odeur, un parfum de fin du monde.

« Ne me quitte pas. » Une prière.

« Jamais. » un mensonge, le genre que l’on raconte pour prolonger un peu plus la lueur dans les yeux des autres, quand on ne veut pas gâcher leur bonheur. Le mensonge qui vous tord les tripes car vous savez que la chute n’en sera que plus dure, mais que vous ne pouvez vous empêcher de prononcer dans le vain espoir que quelque chose, un miracle, vous donne raison.

Elle était allongée, drapée dans la soie de ses cheveux longs, frissonnant sous son regard amoureux, gémissant sous la mine de graphite mal taillée de ses crayons. 2B, HB ½, H, variations de la symphonie de ses désirs qui s’exprimait sur le papier. Le sol à ses pieds était jonché de feuilles, plus ou moins couvertes de ses courbes douces, des hachures reflétant les ombres qui couraient sur sa peau.

Le grattement de la mine, le crissement de l’épais papier, le bruit doux de la gomme étaient tants de mots d’amour, tants d’odes à sa beauté. Il la caressait de ses traits, passionnément mêlant ses fantasmes à la beauté lourde de ses seins, à la courbe sinueuse de sa taille et de ses hanches. Les feuilles déchirées par terre étaient couvertes de femmes parfaites, de guides d’anatomie, de leçons de perspective et de proportions. Mais cette perfection n’avait aucune saveur, et, fiévreusement, il essayait da capturer sa véritable beauté, la somme de ses défauts, plus grande que ses parties, qui créaient son visage, sa silhouette, son corps sans égal.

Cette fois, c’était la bonne. Ou peut-être pas. Sa fièvre, sa peur et son désir faisaient rouler une goutte de sueur sur son front, comme d’autres roulaient sur le dos de celle qui nourrissait son inspiration, minute après minute, heure après heure, dans ses frémissements et ses gémissements. Alors que les derniers coups de crayons parachevaient le chef d’œuvre de leur passion, elle se tordit sur le lit, tremblante et le sourire aux lèvres, enfouissant son visage aux parfaites imperfections dans la fraîcheur bienvenue de l’oreiller.

Il faisait encore nuit, pour quelques minutes. Le soleil levant allait darder ses rayons rouges sang à travers les fins rideaux de la chambre à coucher aux tons crème, imposant à la ville encore endormie ses humeurs pourpres.

« Ne me quitte pas. » Une prière

« Jamais. » Un miracle.

 

 

Evit ur genstrivadeg skrivañ war ar prim, en diavaez, war blasenn Charles de Gaulle e Roazhon en hañv pe en nevez-amzer diwezhañ, “Désir” an dodenn anezhi. Un hanter-eurvezh, tamm-pe-damm. Gounezet am eus 😉

Glav

Ar glav-pil a blij din-me
Pa gouez war kêr ha kêriz,
Da luskellat ur mare
Soñjoù an dud difetis

Gant ar glav-pil ez on sot
Pa gouez war an tiez kozh,
Pa guzh c’hwezhioù trenk ar stot
Pa walc’h kêr e-kerzh an noz,

Ar glav-pil a ra vad din
Pa sko, sko war ar werenn
Pa c’holo trouzioù difin
Ar gêr c’hris hag he c’hanenn

Ar glav-pil am laka drant
Pa glask tizhout en aner
Koubladoù pe merc’hed koant,
Klet dindan o disglavier

 

Emichañs n’eo ket re ziaes gouzout gant petra on bet awenet aze 😉

Hir

Hir evel ar goañ yen, du ha Kerzu zoken
Pa vez ar bed e kañv, dibreder en anken
P’en em gav klañv an den, pa grizienn ha pa gren
En avel skourrroù skañv an disterañ gwezenn

Hir evel an noz kriz, pa ne chom war ho tro
Nemet soñjoù diaoz, tasmantoù an amzer
Direpoz war ho kiz, bourev taer an distro
Rak morse ne vez kloz ar c’hontoù a lezer

Hir evel an hirnez pa vez hi o c’hedal
En Diaes Hiraezh, hag ar bleiz o kontañ
D’al Loar e zevezh, pa vez eñ o yudal
Pa n’eus ken hi, roc’h kaezh, d’e selaou o kanañ

Hir evel hun o vont da guzhat diwar wel
Buhezioù-hont goullo, spi splann an amzer gent
Yaouankiz divergont, hunvreoù, broioù pell
“Me ‘vo Napoleon” eme an hini lent

Hir evel an dibenn, pa ne chom nemedoc’h
War zarenn ar pennti bet savet a-ratre
War gein ho koumoulenn, bet savet ganeoc’h
Pa oac’h daou c’hoazh a-benn lojañ ho karantez

Pff

Boñ, kaer zo din lavar, war a seblant ne zeuan ket a-benn da vezañ reoliek amañ ken ! N’eo ket ken diaes-se kavout un nebeud munutennoù bemdez da skrivañ un draig, memestra, geo?

 

Klask a rin, klask a rin.

Amzer da goll

Lezennoù, reolennoù strizh ;
Bevennoù war an hentoù-tizh ;
Tabutal gant ar sod, ar brizh ;
N’am eus ket amzer da goll

Plegañ gant an taolioù morzol ;
Ober van ‘vit plijout d’an holl ;
N’am eus ket me amzer da goll
Evit ho konerioù

Paotred o c’hoari brezelig ;
Gastaouerien ar Republik ;
’Fell ket dit lipat ar billig ?
N’am eus ket amzer da goll

C’hwi ar re a soñj gant ho c’halc’h ;
‘Re fell ket de’o ‘vefemp dizalc’h ;
Me am eus bet ouzhpenn ma gwalc’h
Eus holl ho konerioù

Kit da sutal, ne ran ket van
Eus ar pezh a soñjit, tudoù
Kit da sutal ; ‘keit ma kanan
E choman en ma hunvreoù,
En ur bed dieub a goneri,
Ur vro gaer n’eus ket diouti

En ur bed dieub a goneri
Soudard ebet, ur bed e peoc’h
Hep archer hag hep prefeti
Un hunvre pa lavaran deoc’h
En ur bed dieub a goneri,
Ur vro gaer n’eus ket diouti

.

Ur ganaouenn evit ar strollad a ganan ennañ, farsus eo kas an holl da sutal ur wezh ar mare, haha ! Eil derez, evel-just, hañ, n’it ket da vezañ feuket 😉

!

Penaos ? Ur sizhunvezh dija ? Argl, re vuan e ya an amzer, a-dra sur ! Ha leun ma implij-amzer ken n’am eus ket kavet amzer da zont da skrivañ. Daoust din na gaout kentelioù (ma, reiñ lod a ran, ket heuliañ) em bez traoù da ober bepred, pe prientiñ kentelioù, pleustriñ, seniñ, mont da emvodoù, lenn evit ar skol veur, beajiñ a-dreuz Breizh pe bezañ gant mignoned e vefe. Merzet am eus an deiz all n’em eus dibenn-sizhun dieub ebet a-raok Nedeleg ! Ha pa ziviz Orange ne fell ket dezho (war a seblant) dont da staliañ internet din amañ ouzhpenn-se… Ma ! N’em eus ket kroget gant ar blog-mañ da gontañ ma buhez warnañ bemdez (ur skyblog am befe graet kentoc’h, hehe), trawalc’h neuze gant ma istorioù:

Glav a ra, glebiañ ‘ra, me ne ran ket van…

Emichañs e vefe bet tostoc’h “foutre-kaer” eus an orin e saozneg, hogen e-giz-se e c’hellan lakaat ar gaoz buan-ha-buan war ‘ne ran ket van’. Man eo ar ger. Perak neuze ober ur c’hemmadur ?

Van ebet n’en deus graet. Sell ‘ta, ha pa ne vez netra dirak e vez graet ar c’hemmadur kement-all ! Iskisat tra. Unan all a c’hoarvez an hevelep tra gantañ: mad, en troiennoù evel Vad a ra, hag all. Merzout  c’heller e vezont implijet gant ar verb-skoazell ober, int-o-daou. Mat, met perak ‘ta ? Laeromp ur skeudenn digant Edern, hep tamm mezh ebet:

Petra a lavar YBB neuze ? En hevelep rannbennad, 156, o c’haver o-daou: En holl stummoù ar verboù kevrennek-se e tro m da v, zoken (sic) pa vez disrannet an anv diouzh ar verb. […] Ar ger man a zo dianav drezañ e-unan. N’her c’haver nemet er verb ober van hag er ger kevrennek un asvan.

Asvan o vezañ heñvelster gant man mui-pe-vui, n’heller ket lavar emaomp aet gwall belloc’h. N’omp ket avañsetoc’h, e galleg brezhoneg flour (pah ! emañ er geriadur zoken). Tu a zo da ouzhpennañ memestra e kaver man e troiennoù evel a van da van,  a dalvez kement ha tamm ha tamm, hogen gant a eo degaset ar c’hemmadur aze.

Daoust hag un dalc’h eus ur ger mell kozh e vefe ? N‘ober ur van a vez kavet c’hoazh, daoust hag ur vad a ra e vefe bet an droienn orin ? Marteze a-walc’h…

M’ho peus tirouroù war gement-se…

Black and Blood

I see clear through your lies
It’s written in your eyes
In clear lines
of black and blood

I see past your excuses
You can’t hide all the bruises
It’s written
in black and blood

Shallow grave for your happiness
It was buried in the darkness
Of your black eyes, your silence, your quiet shame
When you think you are the one to blame

Shallow grave for your happiness
It was buried with no witness
For you would let no one go through the high wall
It was nothing, nothing but a fall

But I see clear through your lies
It’s written in your eyes
In clear lines
of black and blood

I see past your excuses
You can’t hide all the bruises
It’s written
in black and blood

I saw you sinking day by day
Trying to keep me far away
From your troubles, your sadness, your innocence
All burning irons in my conscience

I saw you sinking day by day
Make wrong turns at every crossway
While all this time I just kept thinking, hoping
You would come back, you would try living

I saw clear through your lies
It was written in your eyes
In clear lines
of black and blood

I saw past your excuses
You couldn’t hide all the bruises
It was written
in black and blood

But when you needed me
I fell down on my knee
I was drowned in the flood,
The sea of black and blood

Violoniste

Il est des instruments qui donnent des frissons,
Qui sont comme vivants, qui offrent de leur son
Le plus humbles des dons, le plus riche pourtant
Oh ! Sonne, violon, étreins-moi, prends ton temps

Il n’y a, il paraît, que volupté et style
Qui, bien que désuets, soient richesses fertiles ;
Les mots sont bien futiles, ils ne sont que l’ivraie,
Les regards inutiles, car ce n’est, à dire vrai,

Qu’au son du violon, violence des sens,
Où virevoltent à foison, valse des indécences,
Votre magnificence, tel un vif apollon,
Que se trouve l’essence, la consécration

.

(evit ur vignonez, sonerez violin, hag o treveziñ —fall :p— doare V. Hugo)

Ec’hon

Tren en noz, en didrouz c’hoazh
Pa vez ar bed en e hun
O vont herr, pell, didrabas
Pa chom ar spered war-yun

Ar marc’h-du, ha Kerzu c’hoazh,
Gant an hent ha dre an erc’h
O terc’hel da vont, siwazh,
O poaniañ da vont war-grec’h

Lusk ponner ar rodoù dir
Bemdez ha bemnoz e kañv
Speredoù a dir da dir
Aesoc’h, buanoc’h war-draoñ

Karradoù ha kirri c’hoazh
Kement a soñjoù goullo
Karrbedoù hir ar bed sklas
O ruilhañ, o vont dillo

Tren soñjoù yen al lean
Eñvor un devezh tener
Oc’h adlavar dizehan
E bedennoù en aner

Brezhoneg er skolioù

…

 

There and back again

Hehe, digarez d’ar re a vo bet desachet gant an titl ^^

Dedennus e gaven ^^ Ur mareig zo n’on ket deuet da skrivañ amañ, ha ma digarezit evit se, me ho ped. Ur bern traoù am eus bet da ober! Ar sizhunvezh ziwezañ a-raok ar vakañsoù a zo bet eus al leunañ, gant ar garg a oa bet roet da Gejadenn e aozadur un Dazibao ‘sevenadur breizhat’ e Roazhon. Evit ar re na vefent ket roazhoniz, pe n’oufent ket petra eo Dazibao (war bouez e Sina ^^) ez eus anezho nozvezhioù hep alkol aozet da yaou da noz gant an ti-kêr/ar c’hrij evit ma yafe ar re yaouank d’ober un dra all kentoc’h eget evañ ^^ Boñ, ral a wech em eus gwelet kement a dud vev pe stone en ul lec’h, met ne vo lavaret netra 😉 Goulennet e oa bet diganeomp ober war dro ar sonerezh hag all, ar pezh hon eus graet, ha d’am soñj ez eus bet plijadur e-leiz. Ouzhpenn-se e talc’hemp ur stand evit Kejadenn, an Ofis, Skol an Emsav ha Gwagenn TV! Graet am boa war-dro sevel paperennoù kinnig evit kejadenn, ar stal kan ha diskan a reomp hag ur ‘geriaoueg ar festoù noz’ (ma, geriaoueg ar pakañ er festoù-noz, kentoc’h xD). Ma, ar pajennaouiñ ‘m eus graet, pe’a, ket skrivañ an traoù, ar pezh en eus lonket kalzig eus ma amzer memestra.

 

Klikit da vrasaat, lavarit din ma vez traoù da cheñch (adlennet e vo gant an ofis^^), graet eo da vezañ moullet rekto-verso war ur follenn A5, alese ar c'hinnig iskis (a zo evit kaout pep-tra war ur bajenn, tra ken, diseñvel eo an doare evit moullañ ^^), ar golo a zo el laez a-sehou, ar c'hein el laez a gleiz hag an diabarzh en traoñ

Ouzhpenn se e oa ur strolladig made in Kejadenn da glozañ an nozvezh, gant un nebeud sonerien all (bombard, treujenn-gaol, gitar ha daou ganer, ouzhpenn din ha ma binioù bras ^^), ha pleustradenn hon oa d’al lun. Pleustradenn all gant ur strollad metal breizhat m’emaon ennañ bremañ, KêrIs (muioc’h a ditouroù pa vo bet enrollet un demo bennak, a-benn an nevez-hañv), da verc’her, an dazibao da Yaou, ma ‘z on bet o redek a-hed an devez da dapout traoù evit ar stand, panelloù bet prientet ganeomp da veurzh ha merc’her, dafar an ofis, dafar skol an emsav ha GwagennTV, moullañ ar paperennoù bet pajennet ganin, kas pep tra d’an Hall Martenot ma veze graet an nozvezh ennañ (ya, nozvezh hep alkol el lisoù, ac’hac’hac’ha!). Da wener goude, pleutradenn gant ar bagad, dre ma oa ur fest-deiz ganeomp da sul, devezh ar biniaouioù da sadorn, gouel bras ar binioù-bras (dre-vras!) e Kemper, fest deiz da sul, neuze, a oa plijus-tre. Pouloum, pouloum, ur sapre sizhunvezh (ha disoñjal a ran un dra pe zaou… ah ya! Labourat >_<).

Un diouer a amzer kentoc’h eget unan a c’hoant pe a draoù da lavar, neuze ! Met na rit ket biloù, mat eo bremañ ^^ Back to business babeh, yeah !

Oh I will

Oh I will, but in time,
Throw it out of my mind,
Bury it with a rhyme,
Pierce at last through its rind;

I will cut off the chain;
Tearing down the old bars,
I will be free again
When I look at the stars

In the coldest of nights
There will be fires crackling,
And with each of these lights
No hope to which to cling;

There won’t be starry eyes,
No open book in yours,
Nor will there be surprise,
No happiness in stores;

The seas won’t roar at me,
Nature won’t show its wrath;
Women in scorn or glee,
Far the fury hell hath;

White of snow won’t be pure,
Nor will red be blazing;
Darkness of night won’t lure,
Nor will blue be calming;

Trees won’t cast their murmurs
In the cold wailing blows,
Resolve won’t grow firmer,
There won’t be mocking crows;

Oh I will, but in time,
Quench the aesthetic thirst,
Facing-off the sublime;
But let me taste it first