Sterdeiñ

Mont c’hoazh ganit d’ar broioù pell,
D’an touadennoù disoñjet ;
Ur wezh ouzhpenn, ober ur sell
Ouzh un dazont bet dilezet ;

N’eo ket bevañ en tremenet,
Pa ouzan mat ez eo echu
An amzer gent, ar pezh zo bet
Stered lugernus em noz du ;

Ha stered all bet dibaoe,
Treset ganto steredegoù :
Stergoumoulennoù ma buhez
A chom c’hoazh dister o sterioù

Pa n’on na barzh na steredour
(evit gwir, steredoniour) :
Stergann en noz, asked en dour
N’int nemet skleur er melezour ;

Ha daoust dezho bezañ skedus,
Pellennoù tan er yenijenn,
Emaint ken pell, diziraezus,
Ken n’hellont tommañ glizienn
Ma c’halon noazh, he c’hridienn :
Digenvezded an hinienn

Penn-skañv

A-wechoù (alies?) n’on ket gwall fin. Edon e Landerne mintin-mañ a-raok kregiñ da labourat, ha me da soñjal : “Perak n’afen ket da glask un nebeud profoù Nedeleg, kement hag ober?”. Peurliesañ e vezont kavet ganint d’ar poent diwezhañ-tout, evel ma tere, e-mesk ar c’hantadoù a bennoù-skañv all. Met ket ar bloaz-mañ ! Setu me neuze o sellet eus al levrioù e gwerenn-dal meur a levrdi, war glask levrioù e saozneg. Ha me gwelet ur pegsun ‘english’ war zor Levrdi ar Geoded (Librairie de la Cité, 9 straed ar Feunteun Wenn e Landerne), ha mont tre neuze, ma sac’h ganin war ma c’hein ha boest ma binoù-bras em dorn. Diouzhtu-dak he gwel pec’henn ar stal, ha da lavar din penaos e sone gant ar vombard ur mare a oa, hag o welet pegsun Bagad Kemper warni, da c’houlenn ma sonen eno hag all, ha dreist-holl, penaos e oan aze, e Landerne? Me neuze da lavar dezhañ emaon o labourat evit Diwan eno… Hag-eñ da vont e brezhoneg ganin diouzhtu !

Eh ya, evel-just, rak ar pegsun ‘english’ am boa gwelet war an nor a oa unan Ya d’ar brezhoneg, dreist-holl ! Gant ar saozneg meneget da drede yezh. Ha me, holl gant ma afer, n’em boa ket soñjet zoken, re voaz ma ‘z on d’ur bed hollc’halleger peurvuiañ, e c’hellfe mestr ar stal komz brezhoneg. Tssss…

Ma, levrioù e saozneg ne oa ket, met kavet em eus lod all, ha gallet ‘m eus kaout ur pennad kaoz plijus e-keit ma vezent paket din. Kement-se a-raok mont da labourat, e brezhoneg c’hoazh. Brav ar vuhez a-wechoù, memestra !

En tu all

Ha te, en tu all d’ar mor,
Ez pleuñv, brug ha lanneg aour ;
Ha te, en tu all d’an nor
Didrouz, pinvidik ha paour,

Pinvik a gement zo bet,
Met paour pa n’out mui nemet
Adsked c’hoantoù disoñjet,
Damskleur ur bed aet da get

Tír na nÓg, ma yaouankiz,
Tir dir annev an amzer ;
Tir tredeog d’am frankiz,
Tir glann c’hoazh a zizesper

Tir tan, pa vezez garv,
Tour-tan, pa vezen kollet,
Dir ha tan, kadoù marv :
Mann ne van en ec’honded

Nemet koun, mojenn un hent,
Miled all er milendall,
Morgezeg hag erevent :
Rouaned kozh a wezhall ;

Un hent all dre an teñval
Davet al lann alaouret,
Dreist d’ar mor ha dreist d’ar Fall
Da heul hor c’hozh harozed ;

Piv a oa ouzh ma gervel ?
Ec’honder en ec’honded,
Ur c’hogito o sevel
Goulennoù heñvel bepred

Pe te en tu all d’ar mor,
Er bed all a fellfe din
Gwelet c’hoazh dre doull an nor ;
A-raok ma vo digor din ;
A-raok ma teuio ar fin

Feed me (back)

Daoust ha bevañ a rez, te ivez, dre an trid
Dre ar santad, ar gor, ez kreizig, dre ar from,
Pa vez barnet, ‘soñj dit, da gorvo pe da skrid,
Pe genderc’h da awen ha pare da ezhomm,
Pa vez holl a glevez kanenn voemus an id ?
Daoust ha barc’het ‘vezez war wenojennoù kromm
Ne gasont da neblec’h mar ned eo da lec’hid
Ar spered war e yun, marnaoniet, an nozvomm
Ur vamm-Ankoù gadal, da zorn war he brennid ?
Ha mut-mik ar Muzezed en o muzoù plom
‘C’hortoz barn an arall, da vevañ, da vont kuit

Emvod

Pennoù-avel o c’hwezhañ kreñv
O barradoù diefedus
War an douar ha don en neñv
O oberoù hag o c’hoantoù

Ha komz ha komz, komzoù goullo
Dibreder pe bred en aner
Berr ar soñjoù pa vez ganto
Blaz ar c’hozh, c’hwezh louedet-kaer

Pe oad karantez an arc’hant ?
Re a dud difoutre amañ
Pa vez gwerzhet c’hoazh d’an amkant
Dazont hor yezh ken gwan bremañ

Hag an hevelep re bepred
O klask lakaat da dalvezout
O fizhoni ken digengred
O brammoù-spered didalvoud

Klevet am eus bet se ivez
Evel an holl bodet er sal
Perak c’hoazh klask gwerzhañ pa vez
Preñved e kalon an aval

Aluzen, aluzen ar paour
Setu petra a chom bremañ
Hag an teñzorioù, hag an aour ?
Mojenn Arzhur, pelec’h emañ ?

Nag haroz nag aerouant
Ne chom nemet an dud diglod
Sec’h o c’halon evel grouan
Pep hini o tifenn e lod

Betek ar re nevez zo kozh
Mirdi an hengounioù kollet
An alarc’h e ziwezhañ poz
War c’hreunvaen o fennoù kalet

Lod a fellfe dezho bodañ
An holl dud asambles, padal
E vezont-int ar re gentañ
O klemmichañ hag o krozal

Hag un nebeud re memestra
O soñjal a-raok digeriñ
O beg bras a-benn dislonkañ
Fallgeusteurenn o c’honeri

.

Me, imoret fall ? Me ? >_>

Levraoueg

Paper melen, sonioù na vezont klevet ken
Kalet evel greunvaen, don evel ar mor yen
An amzer en ec’hon e-touez al levrioù kozh
Da vouskomzoù laouen, da ganaouenn en noz
Poultrenn ar soñjoù kent ha gerioù dispredet
Ha pajennoù troet ha follennoù joget
O klask trumm en o mesk an awen, ar fulor
Didrouz, tamolodet e tommder an eñvor
Ha kreion war baper evel kan an imbourc’h
Kerdin, kouevr ar preder lezet gantañ e louc’h
Evel da vuzelloù war ma job, ma c’halon
O tarzhañ, laz-seniñ, e gensonioù eson
Kantadoù, miliadoù a vuhezioù dalc’het
An niver, an implij, ar preder disoñjet
Pe lazhet, pe foeltret pa vez dister bremañ
—n’hellan ankounac’haat da zremm— al levr-mañ
A c’halver d’an heol, d’ar gouloù pulluc’her
Eveldout d’am spered, un drouk-kelc’h kabestrer
Da wiriekaat buan lavarenn un hengoun
Da c’houzout ma oa gwir ha ma oa reizh ar c’houn
Ma oa mat da virout lod henskrivagnerien
Pa gouezh war ar paper takennoù an awen
Pa glaskan en aner ma asked er poull hesk
E skleur da zaoulagad, ar bed-holl en o mesk

Fenoz

Daoust ha distreiñ a ri fenoz ?
Daoust ha gellout a ri ? Penaos,
Pa vo bet freuzet c’hoazh ha c’hoazh
Da galon ha da groc’hen noazh ?

Distreiñ a rin pa ne vo den
Evit rebech d’ar bed bezañ
Evel ma teu, evel ma ya
El levenez hag en anken

Daoust ha chom a ri fenoz ?
Daoust ha digor e vo ar c’hloz ?
Pa vo bet beuzet adarre
Da zivjod gant an daeroù-se ?

Chom a rin-me pa ne vo mui
Da gondaoniñ hag evit barn
Pell diouzh ar fulor, an houarn
Nemet an arzoù hag ar spi

Daoust ha mont kuit a ri fenoz ?
Daoust ha kemm a ra ar boan gozh ?
Pa vo bet trec’h, ur wezh ouzhpenn
Ar ranngalon, ar yenijenn

Mont a rin kuit pa ne vo ken
Evit da c’henel ha lazhañ
Evit da azginivelañ
Ezhomm diouzhin, mabig an Den

Dit-te

Flouradennoù klouar anal ar bed e bleuñv
Dilezet ar gounnar hag he c’hrozal re greñv
Pa ne chom mui nemet eñvorenn da wennc’hoarzh,
Da vuzelloù-mouar, ar pradoù a stered
A sklêrijenn ar bed p’o farez war ar barzh;

C’hwezh ar bleunioù diwan hag ar geot troc’het
Frond ar gwez-pin, ar man ha parkad alaouret
Da vlev er gouloù-deiz, kurunenn priñsezig;
Daoust ma n’on ket rouan, na bet ganet er seiz
E rafen dit un neiz, â! kaerañ labousig;

Kanaouenn c’hlan an dour o redek tu pe du
Melezour da vouezh flour pa luskell en noz du
Ma dister a galon, ma ene reuzeudik
Ar puñs kuzh ha loudour ma veuzan en e zon
Ar poanioù hag an aon am distruj goustadik

.

Ah, ar beajoù tren, amzer evit skrivañ…

Sonerezh

Ur yezh evit an holl, an hollved emezo
Tra ma tason an notennoù, rikamanoù
E yenijenn an ilizoù, sol fa mi do
E tommder an toulloù-noz, glebor ar c’hluboù
E kambr ar stered, hini an amourouzed
En toull-barc’h serret hag en digorañ dezerzh
E richan ha kanaouenn drant al laboused
E pep-lec’h, e pep amzer, a led hag a serzh

Ur yezh evit an holl, an hollved emezi
Tra ma kan he mouezh splann em spered, em soñjoù
E yenijenn ma c’hounoù kuzh, la sol re mi
E tommder ma hunvreoù, glebor ma daeroù
E kambr ma ene, hini ma c’harantez hen
E toull-barc’h kloz ma c’halon, digorañ gouli
E diskan ar ganaouenn a glevan, hepken
E pep-lec’h, e pep amzer, pa vezan hepti

Kenavo

Poan am eus bet o tivizout ma oa ma lec’h lavar un dra bennak. Soñjal a ra din, koulskoude, en efe plijet dit, sur a-walc’h. War un ton gavotenn neuze.

 

Kenavo da dad, da vamm
Kimiad da vignoned
A vo ganit, den yaouank
Pa oa ret dit monet

Kejet hon oa te ha me
War enez Iwerzhon
Paotr yaouank leun a vuhez
Kanet hon oa un ton

Tonioù all, ha lod all c’hoazh
Eurvezhioù o kanañ
Ne ankounac’hin biskoazh
Hor c’hanenn ziwezhañ

Kanañ Fleütoù ha telenn
Alc’hwezioù er c’harr tan
E Kork, ur banne bier gwenn
Mignonezed sichant

Setu penaoz em bo koun
Diouzhit ma c’hamalad
Levenez sioul-sibouroun
Karantez-bro peurbad

Ur stourmer en holl geñver
Youlek, gouest ha mennet
Ar re wellañ a goller
Ar re wellañ bepred

Ar bugel

Pa oa sklaer en o spered,
Pa ne oa douetañs ebet,
Pa oant sur en o fiziañs,
Digatar o c’houstiañs
E oa kaer ha nevez-flamm
Ur bed savet gant o mamm,
E oa bev ha birvidik
Ar bed savet gant Tadig

Bremañ, kresket ar bugel,
Dilezet abaoe pell
Marvailhoù ar yaouankiz
Marzhin, Arzhur ha Kêr Is,
E kavo c’hoazh koulskoude
Hunvreoù nevez bemdez,
E kavo da brederiañ
E daoulagad gwer Liza

Glav

Ar glav-pil a blij din-me
Pa gouez war kêr ha kêriz,
Da luskellat ur mare
Soñjoù an dud difetis

Gant ar glav-pil ez on sot
Pa gouez war an tiez kozh,
Pa guzh c’hwezhioù trenk ar stot
Pa walc’h kêr e-kerzh an noz,

Ar glav-pil a ra vad din
Pa sko, sko war ar werenn
Pa c’holo trouzioù difin
Ar gêr c’hris hag he c’hanenn

Ar glav-pil am laka drant
Pa glask tizhout en aner
Koubladoù pe merc’hed koant,
Klet dindan o disglavier

 

Emichañs n’eo ket re ziaes gouzout gant petra on bet awenet aze 😉

Amzer gollet

Kant bro kant giz, emezo din,
ha me ur bugel ;
Lod kaer, lod kriz, ha lod lirzhin
Pabor hag uvel

Ma mamm, ma zad, trugarez
deoc’h-c’hwi evit ma bezañ desket-mat
ha bezañ roet
Holl ho kalon, diere
Allas, na paour, na yen d’an emzivad,
An dilezet

Dre ar maezioù, dre ar c’herioù
ha me ur c’hrennard;
O kantreal , dieub a villoù
Skoliad ha deskard

Kelennerien, trugarez
deoc’h-c’hwi evit ma bezañ desket-mat
ha bezañ roet
Ho kouiziegezh, a-ratre
Allas, na paour, na kuñv an den dizesk,
Ar goapaet

Chopinadoù ha kaozioù hir,
ha me o vevañ
E meur a gêr, e meur a dir
C’hoarzhin ha leñvañ

Ma mignoned, trugarez
Deoc’h-c’hwi evit ma bezañ skoazellet
Ha bezañ roet
Ho levenez, ho pare
Allas, na paour, na klañv an digenvez
An disoñjet

Flouradennoù, daouarn mibin
ha me sorc’hennet
Gant daoulagad o vousc’hoarzhin
Karer ha karet

Ma dousig-koant, trugarez
deoc’h-c’hwi evit ma bezañ gouzañvet
ha bezañ roet
Ho karantez, hoc’h ene
Allas, na paour, na trist an dizimez
An doganet

Eñvorennoù don em spered
ha me koshaet
An dud, ar pezh am eus desket
Hiraezh, pasianted

Holl ac’hanoc’h, trugarez
deoc’h-c’hwi evit ma bezañ ambrouget
ha bezañ roet
Kement a ster d’am buhez
Allas, diouer a rit holl din bremañ
Pa ya da get

Skeudoù du hir er c’huzh-heol
ha me war Gornôg
O vont dilo war-du geol
yen an Tredeog

C’hwi am selaou, me ho ped
Gouezit bepred na pegen kaer ez eo
Bezañ bet roet
Frealz, skoazell, karantez
Allas, bevañ hepto n’eo nemet
Amzer gollet

 

War don ur werz savet evit ar bagad. Brav eo an ton, ha soñjet am eus e vefe dedennus skrivañ pozioù warnañ, ha he c’hanañ da vare Gouelioù Meur Kerne, perak ket.

Hir

Hir evel ar goañ yen, du ha Kerzu zoken
Pa vez ar bed e kañv, dibreder en anken
P’en em gav klañv an den, pa grizienn ha pa gren
En avel skourrroù skañv an disterañ gwezenn

Hir evel an noz kriz, pa ne chom war ho tro
Nemet soñjoù diaoz, tasmantoù an amzer
Direpoz war ho kiz, bourev taer an distro
Rak morse ne vez kloz ar c’hontoù a lezer

Hir evel an hirnez pa vez hi o c’hedal
En Diaes Hiraezh, hag ar bleiz o kontañ
D’al Loar e zevezh, pa vez eñ o yudal
Pa n’eus ken hi, roc’h kaezh, d’e selaou o kanañ

Hir evel hun o vont da guzhat diwar wel
Buhezioù-hont goullo, spi splann an amzer gent
Yaouankiz divergont, hunvreoù, broioù pell
“Me ‘vo Napoleon” eme an hini lent

Hir evel an dibenn, pa ne chom nemedoc’h
War zarenn ar pennti bet savet a-ratre
War gein ho koumoulenn, bet savet ganeoc’h
Pa oac’h daou c’hoazh a-benn lojañ ho karantez

Amzer da goll

Lezennoù, reolennoù strizh ;
Bevennoù war an hentoù-tizh ;
Tabutal gant ar sod, ar brizh ;
N’am eus ket amzer da goll

Plegañ gant an taolioù morzol ;
Ober van ‘vit plijout d’an holl ;
N’am eus ket me amzer da goll
Evit ho konerioù

Paotred o c’hoari brezelig ;
Gastaouerien ar Republik ;
’Fell ket dit lipat ar billig ?
N’am eus ket amzer da goll

C’hwi ar re a soñj gant ho c’halc’h ;
‘Re fell ket de’o ‘vefemp dizalc’h ;
Me am eus bet ouzhpenn ma gwalc’h
Eus holl ho konerioù

Kit da sutal, ne ran ket van
Eus ar pezh a soñjit, tudoù
Kit da sutal ; ‘keit ma kanan
E choman en ma hunvreoù,
En ur bed dieub a goneri,
Ur vro gaer n’eus ket diouti

En ur bed dieub a goneri
Soudard ebet, ur bed e peoc’h
Hep archer hag hep prefeti
Un hunvre pa lavaran deoc’h
En ur bed dieub a goneri,
Ur vro gaer n’eus ket diouti

.

Ur ganaouenn evit ar strollad a ganan ennañ, farsus eo kas an holl da sutal ur wezh ar mare, haha ! Eil derez, evel-just, hañ, n’it ket da vezañ feuket 😉

Black and Blood

I see clear through your lies
It’s written in your eyes
In clear lines
of black and blood

I see past your excuses
You can’t hide all the bruises
It’s written
in black and blood

Shallow grave for your happiness
It was buried in the darkness
Of your black eyes, your silence, your quiet shame
When you think you are the one to blame

Shallow grave for your happiness
It was buried with no witness
For you would let no one go through the high wall
It was nothing, nothing but a fall

But I see clear through your lies
It’s written in your eyes
In clear lines
of black and blood

I see past your excuses
You can’t hide all the bruises
It’s written
in black and blood

I saw you sinking day by day
Trying to keep me far away
From your troubles, your sadness, your innocence
All burning irons in my conscience

I saw you sinking day by day
Make wrong turns at every crossway
While all this time I just kept thinking, hoping
You would come back, you would try living

I saw clear through your lies
It was written in your eyes
In clear lines
of black and blood

I saw past your excuses
You couldn’t hide all the bruises
It was written
in black and blood

But when you needed me
I fell down on my knee
I was drowned in the flood,
The sea of black and blood

Violoniste

Il est des instruments qui donnent des frissons,
Qui sont comme vivants, qui offrent de leur son
Le plus humbles des dons, le plus riche pourtant
Oh ! Sonne, violon, étreins-moi, prends ton temps

Il n’y a, il paraît, que volupté et style
Qui, bien que désuets, soient richesses fertiles ;
Les mots sont bien futiles, ils ne sont que l’ivraie,
Les regards inutiles, car ce n’est, à dire vrai,

Qu’au son du violon, violence des sens,
Où virevoltent à foison, valse des indécences,
Votre magnificence, tel un vif apollon,
Que se trouve l’essence, la consécration

.

(evit ur vignonez, sonerez violin, hag o treveziñ —fall :p— doare V. Hugo)

Ec’hon

Tren en noz, en didrouz c’hoazh
Pa vez ar bed en e hun
O vont herr, pell, didrabas
Pa chom ar spered war-yun

Ar marc’h-du, ha Kerzu c’hoazh,
Gant an hent ha dre an erc’h
O terc’hel da vont, siwazh,
O poaniañ da vont war-grec’h

Lusk ponner ar rodoù dir
Bemdez ha bemnoz e kañv
Speredoù a dir da dir
Aesoc’h, buanoc’h war-draoñ

Karradoù ha kirri c’hoazh
Kement a soñjoù goullo
Karrbedoù hir ar bed sklas
O ruilhañ, o vont dillo

Tren soñjoù yen al lean
Eñvor un devezh tener
Oc’h adlavar dizehan
E bedennoù en aner

Sarah

En tu all d’ar mor, en ur vro na welin ket,
Plac’h yaouank glas he daoulagad, fulenn gollet,
Evit lenn an nebeud gerioù-mañ ne vi ket
Koulskoude e fellfe din gellout da welet
O vousc’hoarzhin, evit ur wech, pa ne rez ket
War ar pemdez, priñsezig he buhez kalet,
Pe re ral a wech e vefe; ha trawalc’h n’eo ket
Evit diverkañ eus goueled da spered
Ar soñjoù du a ra din anken, ha n’on ket
Eus ar re zisoursi koulskoude, gwarezet;
Fellout a rae din lavar dit, lennet pe get,
Trugarez dit evit ma lakaat da gousket
Gant ur mousc’hoarzh me ivez, pa n’em eus ket.

Oh I will

Oh I will, but in time,
Throw it out of my mind,
Bury it with a rhyme,
Pierce at last through its rind;

I will cut off the chain;
Tearing down the old bars,
I will be free again
When I look at the stars

In the coldest of nights
There will be fires crackling,
And with each of these lights
No hope to which to cling;

There won’t be starry eyes,
No open book in yours,
Nor will there be surprise,
No happiness in stores;

The seas won’t roar at me,
Nature won’t show its wrath;
Women in scorn or glee,
Far the fury hell hath;

White of snow won’t be pure,
Nor will red be blazing;
Darkness of night won’t lure,
Nor will blue be calming;

Trees won’t cast their murmurs
In the cold wailing blows,
Resolve won’t grow firmer,
There won’t be mocking crows;

Oh I will, but in time,
Quench the aesthetic thirst,
Facing-off the sublime;
But let me taste it first