Ne skrivin ket fenoz.

N’ouzon ket mat petra lavar, gwenn e chom ar bajenn dirazon, gwenn e chom ar skramm hag ar varennig o wilc’hañ war erc’h glann ar parkad goullo. Dont a ra gerioù em fenn, gerioù a-vil-vern, dont a ra frazennoù zoken, hogen netra dedennus, netra na c’hellfen rannañ, netra na dalvezfe ar boan lakaat ma bizied da fiñval. Ha mont a ran a bajenn da bajenn, evel pa vefe warno ar pezh am eus da skrivañ, ha n’am befe nemet lakaat minenn ma c’hreion warno evit kavout ma awen. Hogen gwenn e chom pep hini, ken gwenn an eil hag eben pe wennoc’h zoken. Evel ul loenig spontet e troan ar pajennoù buanoc’h buanañ, an aon o tont ennon, emañ ar munutennoù o tremen, emañ an eur o tostaat, n’am eus skrivet ger ebet c’hoazh, n’am eus ket kroget, n’am eus graet netra.

Soñjal a ran neuze er pezh am eus graet hiziv, ur c’holl amzer, n’eus netra da gontañ, n’eus netra da lavar, un druez, daoust ha ken goullo eo bet ma devezh ? Lennet am eus koulskoude, lennet ha treset, chomet da straniñ war an Etrerouedad, war ar wienn a vrasañ bemdez, savet gant kevnid diwelus ha diniver. Aet on da brenañ ur bloc’had pajennoù gwenn nevez, folennoù din da dresañ, paper adimplijet, ar Big Green Sketch Pad (an trede e gwirionez). Treset am eus ennañ endeo, tresadennoù evidon, tresadennoù evit tud all, tresadennoù na vint biskoazh diskouezet, tresadennoù a vez skanet. Aet on pelloc’h gant krouidigezh tudennoù a zo bet o pourmen ‘barzh ma fenn e-pad pell bremañ. Lakaet am eus un dremm resisoc’h war tudennoù am eus lakat da vevañ a hed degadoù a bajennoù, da vezañ tostoc’h diouto marteze. Prenet am eus levrioù ivez, lod da brofañ, lod da lenn, da reiñ boued d’am spered, da vouetañ ma awen, da lakaat dour-tan e keflusker ma c’halon. Ul lenner eo ar skrivagner, n’eus netra gwiroc’h, ha spi am eus e vo ken plijet an dud o lenn eget ma’z on o skrivañ. Gouzout a ran e vefen bet laouen, me. Evel boaz e ran ar pezh a blij din, ha gwazh-a-se evit ar re na blijo ket dezho. Koulskoude e chom labour c’hoazh, hag e adlennan, hag e adlennan c’hoazh  kentoc’h eget klokaat ar pezh am eus da ober.

Ha treiñ ha treiñ a ra an nadozioù, ha tik ha tak, cheñch ar sifroù. War gorn ma urzhiater e welan an amzer o tremen, an devezhioù o paseal. Gouzout a ran eo trawalc’h din kregiñ, e teuo ar gerioù o-unan, n’am bo striv ebet da ober ken. Gouzout a ran ha ne ran ket koulskoude. Daoust ha mat a-walc’h e vo ? Daoust ha talvezout a ra ar boan, m’eo da cheñch pep-tra da c’houde ? Daoust ha lennet e vo ? Daoust ha dont a raio tud da welet ac’hanon fenoz, ha daoust ha chom a raint un tammig pelloc’h, da lenn ar pezh am eus bet da lavar ha da reiñ o soñj ? Seblantout a ra din bezañ adkavet tud am boa kollet un tammig, ha dizoloet lod all. Cheñchent eo ma bedig penn-da-benn e doug un nebeud sizhunvezhioù. Ma bedig din-me, evel anv ur blog a zo bet, ken gwir. C’hoant am eus ober eus hemañ unan gwir ivez, gwelet al levrig-mañ o kreskiñ tam ha tamm, redek ha deredek e-pad sizhunvezhioù ha mizvezhioù evit ar blijadur a vo pa c’hellin treiñ kein ha sellet a-dreñv din, gwelet al labour a zo bet graet kentoc’h eget an hini a chom da ober. C’hoant am befe bezañ talvoudus, ha spi am eus e vin, mall a zo warnon gwelet tud, ha sevel raktresoù, c’hoant am eus da ober, c’hoant am eus krouiñ.

Dont a ra ar gerioù, dont a ra ar soñjoù, n’ouzon morse pezh a vo er frazenn a-zeu, n’ouzon ket ma vo mat pe ma torro pep-tra, met ma ne zalc’han ket da vont n’hellin biken echuiñ, n’hellin biken kenderc’hel. Ret eo din kenderc’hel, ret eo din skrivañ, ret eo d’ar soñjoù-se dont ‘maez eus ma spered, ret eo din o skrivañ evit o lakaat da dalvezout. C’hoant am eus skrivañ, pebezh plijadur, c’hoant am eus krouiñ frazennoù n”int bet biskoazh krouet, lavar traoù e doareoù n’int bet biskoazh implijet, c’hoant am eus da gas ma ijin war-raok. C’hoant am eus da zizoloiñ traoù nevez, en ur glask er geriadur, en ur lenn war internet, c’hoant am eus lammat a c’her da cher, nijal a ster da ster, a genaroud da zeveradenn. C’hoant am eus e vefe un dra benak da lenn fenoz, evel ma zo bet bemnoz, c’hoant am eus e teufed amañ da gavout ma c’honerioù, ha da vont gant ur mousc’hoarzh, pe un huanadenn, c’hoant am eus cheñch ac’hanoc’h e mod pe vod, hag ho lakaat da soñjal, perak ket ? C’hoant am eus d’am lakaat da soñjal ivez, ha gouzout a ran ez on disheñvel bemdez, ez an war raok gant pep ger, daoust pegen sot e c’hell bezañ.

Ha plijout a ra din lenn hag adlenn ar pezh emaon o skrivañ, en ur soñjal pegen sot e c’hellan bezañ, hag o lakaat ma evezhiadennoù en destenn diouzhtu, kentoc’h eget brammat uheloc’h eget ma revr (a zo uhel a-walc’h memestra). Spi am eus ho peus plijadur o tont d’am gwelet, ha m’ho peus an disterañ tra da lavar em eus spi en grit. Spi m eus n’eo ket re zigomprenus ar frazennoù tort, rak gouzout a ran e c’hell seblantout anat din padal n’eo  ket. Ho kwelet a ran o tistreiñ ha plijadur a ra din, ma derc’hel a rit da vont, ha da gaout spi en dazont. Spi am eus e plijo deoc’h troioù kaer Syra, Kilan, Liz ha Naobi, hag an holl re all. Spi am eus e plijo deoc’h an tresadennoù a zo da zont (prometet eo ! Pa vin e Breizh e labouro ar skaner non-stop). Ret ‘vefe din kontañ pet gwech em eus impljet ar ger spi war ar blog-mañ. Kalz re sur a-walc’h, ha koulskoude on un den leun a spi, e pep keñver. Zoken er mareoù fallañ e welan tuoù mat, peogwir on re speredek evit gwelet un tu eus an traoù hepken, met re sot evit ober tra pe dra. E keit se e kendalc’h a stered hag ar planedennoù da vezañ krouet gant ma gerioù, ha e kendalc’h listri ken divent ma n’eus ger all ebet da implij d’en em gannañ etrezo, hag e kendalc’han d’en em c’houlenn ma ran an traoù evel m’eo dleet.

Digarez neuze ma ‘z oc’h deuet fenoz da glask tra pe dra da lenn e brezhoneg amañ, rak me ne skrivin ket fenoz.